Dworek w Siekierkach powstał prawdopodobnie już w XVII w. jako budynek otoczony starymi dębami i modrzewiami.

W XVIII w. gospodarzyli tu jezuici. W XIX w. majątek siekierecki należał do rodzin Lauczów, Radońskich, a potem Gółkowskich, by w końcu przejść na własność rządu pruskiego. Po gruntownej przebudowie obszerny murowany dwór o konstrukcji szkieletowej stał się miejscem często odwiedzanym. W gościnnym siekiereckim dworze odbywali swe posiedzenia członkowie pierwszej w Wielkim Księstwie Poznańskim loży masońskiej, tu znaleźli schronienie żołnierze napoleońscy w 1813 r., tutaj też zbierali się uczestnicy zrywów patriotycznych w 1831,1848 i 1863 r., a także gościli zaprzyjaźnieni z rodziną Wilkońskich literaci. W tym dworze odbywały się wesela wiejskie. W okresie II Rzeczypospolitej majętność Siekierki Wielkie dzierżawili od państwa Edward Stabrowski, a po nim Mieczysław Prus Głowacki. Po 1945 roku przejęty przez PGR.

Jeszcze przed wojną podziwiać można tu było stary kominek, posadzkę z dużą gwiazdą z kości słoniowej, charakterystyczne wielkie okna i sklepienia. Okazale prezentował się staropolski refektarz.

Po 1945 r. w części pałacu funkcjonowała szkoła.

W 1968 r. po zawaleniu się komina i stropu, pałac rozebrano.

O wieku i tajemniczej historii dworku świadczy podziemny ganek, który wiódł od dworu do kościoła. W latach trzydziestych naszego wieku wejście do dworu, nazywanego zwyczajowo pałacem, zostało zamurowane. Podczas przebudowy pałacu w 1927 r. podwyższono do wysokości piętra jego środkową część. Poszukiwaczy tajemnic i zagadek historycznych frapuje niezbadana do końca sprawa podziemnego korytarza, łączącego dwór ze wzniesionym przez jezuitów w latach 1758-62 modrzewiowym kościółkiem, oddalonym od pałacu o kilkadziesiąt metrów na południowy zachód. Jak wynika z przekazów starego kościelnego, w Siekierkach w czasie "potopu" tj. około 1655 r. w ganku Szwedzi zamurowali ukrywających się tam zakonników - jezuitów.

Rozszyfrowanie przebiegu tajemniczego przejścia nie jest łatwe, gdyż nie istnieje już dwór (rozebrany w 1967 r), w którego podziemiach piwnicznych znajdowało się zamurowane wejście do ganku. Gdyby udało się odnaleźć stare plany pałacu to przy dzisiejszej technice możnaby spróbować - oczywiście za zgodą księdza proboszcza i obecnego właściciela parku - poszukiwań.

W rejestr zabytków wpisany jest park, poł. XIX, nr rej.: 2134/A z 11.09.1987 W obrębie dawnego parku dworskiego z XIX w. o pow. 4,25 ha zachował się stary drzewostan (dęby, modrzewie, kasztanowce).

źródła:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Siekierki_Wielkie
https://www.nid.pl/.../zestawienia-zabytkow.../WLK-rej.pdf
http://www.kostrzyn.wlkp.pl/.../przewodnik_po_kostrzynie.pdf
http://www.kostrzyn.wlkp.pl/asp/prl/2.4.4.1.htm
https://pl.wikipedia.org/.../powiat_pozna.../gmina_Kostrzyn
http://www.wielkopolska-country.pl/.../142-o-zagadkowych...
http://www.polskiezabytki.pl/.../9964/Siekierki_Wielkie/